Drie woorden van kosmische wet

Vertaling uit het Duits van hoofdstuk 17 uit deel 10 Anasta van Wladimir Megre. Vertaling door Geertjan Leutholff november 2012. ( Opmerking van de Duitse vertaler: De Russische uitdrukking : sowerschenstwowatj sredu obitanija betekent woordelijk: de ru)

< Ja Wladimir, ik ken deze drie woorden, waarmee de toekomstige taal van de mensheid beschreven is. >
< Zou je ze me wel willen verraden?>
< Dat kan ik >
< Doe het dan alstublieft>

Anastasia ging staan , en begon te spreken, ervoor zorgend , elke letter duidelijk uit te spreken.

< VERVOLMAKING DES LEVENSRUIMTE>
< En dat is alles?> vroeg ik teleurgesteld.
< Ja, dat is alles.>
< Eerlijk gezegd had ik mij andere uitzonderlijke, magische woorden voorgesteld.>
< Dat zijn inderdaad buitengewone, magische woorden uit de Kosmische Wet. Het zijn de belangrijkste woorden van alle goddelijke programmas.
Met hun hulp laat zich de nuttigheid ofwel de nutteloosheid van zowel de individuele mens als ook de mensheid in het algemeen voor dat universum bepalen. Met hun hulp laat zich de nuttigheid ofwel de nutteloosheid van de door mensen bedachte aardse wetten bepalen.
De levensruimte vervolmaken betekent, zich zelf vervolmaken.
Al het Ware in het universum en op de aarde is een holistische levensruimte, waarin alles met elkaar in verbinding staat, en waarin de mens het middelpunt vormt. 
De levensruimte vervolmaken betekent, kinderen ter wereld brengen en ze opvoeden, die volmaakter zijn als men zelf.
Elke generatie zal volmaakter zijn als de voorgaande.
Elke generatie zal de komende generatie een volmaaktere levensruimte bieden.
Indien de mens zijn levensruimte vervolmaakt, vervolmaakt hij ook gelijktijdig zijn eigen gedachten. Een volmaakte levensruimte versnelt en veredelt het menselijke denken. Indien de mens zijn levensruimte vervolmaakt, erkent hij de onsterfelijkheid. Indien de mens zijn levensruimte vervolmaakt, verandert hij de aarde in de meest volmaakte planeet van het universum. 
De vervolmaking van de aarde ondersteund en stelt de mensen in staat, ook andere planeten te vervolmaken. 
De vervolmaking van het universum ondersteunt en stelt de mensen in staat, nieuwe werelden te schapen. 
< Waar is de grens van het universum? Wat zal ik doen, wanneer ik die bereik, wanneer ik alles met mezelf vul en ik al mijn gedachten verwezenlijkt heb? > vroeg de oorspronkelijke mens aan God. En God: < Mijn Zoon, het universum zelf heeft zich uit gedachten ontvouwen. Uit die gedachten is vervolgens een droom naar voren gekomen, die in de vorm van materiële manifestatie gedeeltelijk zichtbaar is. 
Wanneer jij aan het eind van het alles stoot, zal je geest de deur naar een nieuw begin en een vervolg open duwen. Zo gezegd: uit het niets zal een nieuwe belichaming van je zelf plaatsvinden, die de aspiraties van je ziel en je droom reflecteert. Mijn Zoon, jij bent oneindig, want jij existeert in je eigen droomschepping eeuwig voort. >

Anastasia verstomde. Getroffen door de ongewone intonatie en de inhoud van haar rede, staarde ik haar domweg verder aan. 
En in volle helderheid werd ik me plotseling bewust: Zij is niet domweg een kluizenaarster, die in de Siberische Taiga leeft. Ze is niet domweg een buitengewone mooie vrouw.
Anastasia is een mens uit een andere dimensie, een dimensie, waarin het menselijke verstand zegeviert. Zij voelt en ziet deze dimensie van het verstand. Zij is het waardig. De dimensie, in welke de volmaakte, gelukkige scheppende mens de aarde tot de mooiste planeet in het hele universum maakt. En tot grote vreugde over haar aardse scheppingen zullen alle planeten uit het universum haar aanspreken, om ook aan hen te denken - voor een zachte streling met de hand over hun oppervlakte of een genadig lachje voor hun toekomst. En hoe ondraaglijk moet het voor Anastasia zijn, onze huidige aardse orgie aan te zien! 
Maar zij had twee kinderen gebaard, zonder zich door dat risico te hebben laten afschrikken, dat de kinderen aan de hedendaags heersend onverstand ten deel te vallen. 
Ze is er volledig van overtuigd, dat alles vanzelf zal veranderen of dat ze het zelf zal veranderen. 

< Anastasia, is het voor jou met jouw kijk op de wereld niet pijnlijk, de huidige realiteit aan te zien?>
< Zeer pijnlijk, Wladimir>, fluisterde Anastasia
< Hoe kan je deze pijn verdragen?>
< Doordat ik beelden van een wondermooie toekomst schep, ze in liefde aanschouw en me voor hun inzet. De door deze overpeinzing opgeroepen vreugde verzacht de pijn. Bovendien heeft deze beschouwing nog meer voordeel: Zo als jij je de toekomst voorstelt, zo zal zij ook worden,> 

De tekst "vervolmaking des levensruimte zegt Anastasia " hebben we in onze smalle geweven etiketten laten opnemen.